Notre- Dame de Paris gjenopninga

 I dag 7. desember blir katedralen i sentrum av Paris gjenopna fem år etter den katastrofale brannen i april 2019. I august dette året gjekk eg forbi den avsperra katedralen og skreiv det følgjande:

«Dagen etter at erkebiskop Michel Aupetit har feira Palmesøndag i Notre Dame de Paris blir katedralen ramma av ein katastrofal brann. Det gjorde eit sterk  inntrykk på på alle franskmenn både truande og ikkje truande, for denne katedralen er så nær knytta til fransk historie like frå 1100 talet.
Men også for alle oss utanfor Frankrike som har vitja katedralen og føler oss knytt til den var dette vondt å oppleva.
President Emmanuel lovar: " Cette cathedrale Notre-Dame, nous la  rebatiron. Tous ensemble. C`est une part de notre destin francais." Men det vil ta tid, lang tid.»

Det vil ta lang tid sa Macron den gongen, men så gjekk det raskare enn mange trudde. No er katedralen klar for å bli opna igjen, kanskje i større prakt enn tidlegare! « Notre- Dame est un signe d’espérance» ( Notre- Dame er eit teikn på von.) uttaler erkebiskopen i Paris Mgr. Ulrich. Under innleiinga til sermonien vil erkebiskopen banke på hovedportalen og uttrykkja: 

«Notre-Dame, mère très aimante, ouvre tes portes pour nous aider à chercher l'amour et la vérité, la justice et la paix.» ( Vår Frue,høgst elska mor, åpne dine dører for å hjelpe oss å søke kjærleiken, rettferda og freden)

Mange viktige personar med president Macron i spissen vil vera til stades, men dette er framfor alt viktig for dei mange truande som er glad i katedralen, men og forvdei mange ikkje så truande som opplever at Notre - Dame er eit teikn på von slik erkebiskopen uttrykkjer det!

Nôtre Dame de Paris

Eg deler deg med så mange

alle dei som kvar dag kjem her 

for første gong eller som ein dagleg vane,

dei som berre kjem for å sjå og dei som vil tilbe.

Likevel kjennest det som du er mi

på ein heilt spesiell måte

ei eg ikkje kan dela med andre

kanskje med unntak av Paul Claudel ?

Vi møtest så sjeldan,

men gjensynet er desto varmare

når eg finn min plass ved alteret til Thérèse,

i eit av kapella bak hovudalteret,

eller ved søyla til høgre der Paul Claudel

lytta til Magnificat første juledag !

Du vigd til henne som sa ja og aldri angra

og difor kan løfta mine bøner inn til

det som er svar på alle bøner.