Krusningar
Kvelden speglar i juniblank fjord
dei siste solstrålene mot vassflata
små sølvglinsande krusningar mot stranda.
Kanskje var det slik i det kosmiske urhavet
augneblinken før tida tok til
og med uforståeleg kraft
blei løfta med
det skapande ordet
inn i det som eingong skal bli
sansing, tanke og draum.
No berre eit sansande nærver
levande, pustande, lyttande
som fuglesong, blomeange og barnestemmer
langt borte er det nokon som kviskrar:
ta for all del ikkje denne undringa frå oss.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar