« Like as the waves»
Mjuk augustkveld lange rolege sømjetak solskiva like over øyeveten lyset varmt og omfavnande så stiga opp av fjorden vassa mot fjøra med glatte steinar og stive strå mot fotsålen «Like as the waves make towards the pebbled shore, So do our minutes hasten to their end». Kvifor skulle så desse linjene frå Shakespeares sonetter dukka opp i tanken for er det ikkje i kveldar som denne at uroen slepp taket og berre augneblinken er utan språk eller minne ? (Shakespeares sonett 60)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar