Håret

Når ein går gjennom museet i Auschwitz er nok noko av det som gjer sterkast inntrykk rommet som er fylt med hår frå ihjelgass kvinner. Brått går det opp for ein at dette var menneske som levde ein gong, som levde heilt vanlege liv som dei brått vart rykte ut av.
 Den polske forfattaren Tadeusz Rozewicz (f.1921) har skildra dette i eit dikt frå  1948 omsette av Ole Michael Selberg

Flette

Da alle kvinnene

i transporten var barbert

feide fire arbeidere med limer

av lindekvister

håret sammen i en  haug

Bak rene ruter

ligger det sprø håret

fra de ihjelgassede

i det sitter spenner

og hornkammer

Dette hår gjennomskinnes ikke av lys

flokes ikke av vind

berøres ikke av hånd

eller regn  eller munn

I store kasser

dynger av tørt hår

fra de ihjelgassede

og en grå liten flette

en musehale med sløyfe

som uskikkeleg gutter

nappet i på skolen