Pave Frans

 Pave Frans døydde i dag tidleg etter lengre tids sjukdom, dødsfallet opplevdes difor som både forventa men og uventa då han syntest å vera i bedring. Han deltok i gårsdagens påskefeiring på Petersplassen, sjølv om han ikkje sjølv var istand til å framføra sin påskebodskap. Han var pave med omsorg for dei 1,4 milliardar har var valgt til leiar for like til det siste. Kreftene svikta og han var tydeleg prega av sjukdom dei siste dagane, kanskje er det då eit privilegium å kunna framføra påskebodskapen og velsigna folket, og så bli kalla heim av Herren!

Frå pave Frans påskebodskap:

Pave Frans ønsket god påske og lot så seremonimesteren, msgr. Ravelli, ved Kontoret for den øverste pontiffs liturgifeiringer, lese opp påskebudskapet:

Kristus er oppstanden, halleluja!

Brødre og søstre, god påske!

I Kirken gjenlyder i dag halleluja, det gjenlyder fra munn til munn, fra hjerte til hjerte. Halleluja-sangen får Guds folk til å gråte over hele verden.

Fra den tomme graven i Jerusalem når det uhørte budskapet fram til oss: Jesus, den korsfestede, «er ikke her, han er reist opp» (Luk 24,6). Han er ikke i graven, han lever!

Kjærligheten har seiret over hatet. Lyset har seiret over mørket. Sannheten har seiret over løgnen. Tilgivelsen har seiret over hevnen. Det onde er ikke forsvunnet fra vår historie, det blir værende helt til slutten, men det har ikke lenger overtaket, det har ikke lenger makt over dem som tar imot denne dagens nådegave.

Requiem aeternum

 

Requiem aeternam dona eis, Domine: 

Grant them eternal rest, O Lord,

et lux perpetua luceat eis. 

and may light eternal shine upon them.

(4 Esdr. 2, 34-35) 

Te decet hymnus Deus in Sion,

It is fitting that a hymn should be raised unto Thee in Sion

et tibi reddetur votum in Ierusalem:

and a vow paid to Thee in Jerusalem:

exaudi orationem meam,

give ear to my prayer, O Lord,

ad te omnis caro veniet.

unto Thee all flesh shall come at last.

Påskevigilien

 Exultet iam angelica turba caelorum:

exultent divina mysteria:

et pro tanti Regis victoria tuba insonet salutaris.

( Fryd deg - du himlenes engleskare!

Juble av glede, Guds mysterier!

La frelsens basun kunngjøre den store konges seier!)

Feiringa av påskevigilien er årets høgdepunkt i Kyrkjeåret, spesielt for alle katolikkar, og spesielt for alle dei som denne natta blir ein del av det verdsvide katolske fellesskapet. I år var det i St.Ansgar sju nye, tre ikkje heilt små barn som vart døypt, tre konvertittar som var døypt og såleis berre fekk fermingas sakrament og så ein katekumen - dvs. ein ikkje døypt vaksen som denne påskenatta fekk både både dåpen og fermingas sakrament! Det vart ein veldig fin seremoni, også når ein tenkjer at vi er ein del av ein omfattande trend som ein ser i mange bispedømme i Europa, mange unge søkjer det Kyrkja har å tilby!

Påskevigilien startar utandørs der det store påskelyset blir tent - Lumen Christi og vi svarar Deo Gratias! Deretter den stor påskelovsangen - Exsultet - som eg har sitert innleiingsvis. Så dei sju lesningane frå Det gamle testamentet, før Romerbrevet og evangeliet om oppstoda ifølge Lukas. Sidan følgjer velsigninga av dåpsvatnet, alles fornying av dåpspakta, så dåp og ferming av konvertittar. Til slutt Eukaristiens liturgi. Kort og hyggeleg samver etterpå, før vi går heim i regn og mørke fylt med påskeglede!

Nye katolikker påskenatt

 Påskenatt har tradisjonelt vore tida for dåp og opptak av nye katolikkar. Mange katolske kykjelyder melder om auka pågang av konvertittar, mange melder seg på truskurs som førebuing til å bli ein del av Kyrkjas fulle fellesskap. I mange land ser vi ein tilsvarande tendens, ikkje minst i England og Frankrike. I England melder alle bispedømme om auka interesse for Kyrkja,spesielt mellom unge. I Bispedøma Westminster og Southwark vil 500 og 450  bli døypt eller teke opp i Kyrkja i løpet av årets påske. Dei har ulik bakgrunn men det til felles at dei søkjer noko sikkert og fast i ei uroleg tid. Ein engelsk prest uttrykkjer det slik: “ Dei fleste som søkjer Kyrkja har ingen eller neste ingen religiøs bakgrunn.Det er det moderne samfunnets mangel på hensikt og sanning som fører dei til å søkja meining. Då er ikkje ein utvatna versjon av kristendomen attraktiv.” Eit nytt fenomen er at  mange har oppdaga Kyrkja og trua via katolske sider på internett!

I Frankrike melder og bispedøma om rekord mange som er klar for å bli døypt og teke opp i Kyrkja denne påska. Gledeleg nok er dei fleste unge, over 70% er under 35 år. Det er og i denne gruppa vi ser den største veksten. Eit fleirtal kjem frå ikkje truande familiar, og har ofte funne trua på eigen hand. Også for desse franske ungdomane har internett ofte spelt ei viktig rolle, når 80 % opplyser om det. Mange opplyser og om truande besteforeldre, det ser ut som trua hoppar over ein generasjon ! 10.000 vaksne og 7500 tenåringar vil bli teke opp i franske bispedømme denne påska. Det er ein auke på 60% frå 2015. Kva er det som skjer? Kyrkja har ikkje forandra seg, og det er kanskje og eit poeng, mange søkjer det trygge og uforanderlege. Mange fortel og om andelege opplevingar, ein del er inspirert av unge helgenkandidatar som Chiara Badano, Clare Crockett og ikkje minst Carlo Acutis , skytshelgen for internett, som om kort tid blir heilagkåra. Men så trur vi og at det alltid er eit verk av Den Heilage Ande når menneske finn fram til tru!

                                         Birgit Helene og Gunnar blir ein del av Kyrkjas fulle fellesskap.

Pave Frans på Petersplassen

 Pave Frans viste seg uventa for dei  truande på Petersplassen sist søndag. Enno svekka etter sin langvarige lungesjukdom var stemma hans svak, og han kunne ikkje framføra sin homilie i høve søndagen for sjuke og helsearbeidere. Sjukeleiet kan bli ein “ heilag plass” for frelse og forløysing både for den sjuke og dei som har omsorg for han uttrykte paven innleiingsvis. Vidare tok han utgangspunkt i sine eigne erfaringar som sjuk: “ Eg har mykje til felles med dykk på dette stadiet i livet mitt kjære brødre og søstre som slit med sjukdom: erfaringa av å lida, av å kjenna seg svak, å vera avhengig av andre og trenga deira støtte.” Dette er ikkje alltid lett, men det kan bli ein skule der vi kvar dag lærer å elska og bli elska utan å vera krevjande eller bli fortvila.Vi må heller visa både Gud og våre brødre og søstre takksemd for det gode vi tek imot, og sjå framover med aksept og tillit. Med utgangspunkt i søndagens tekst frå profeten Jesaja og evangeliet om kvinna som vart grepe i hor og tilgjeve av Kristus understreka pave Frans at Gud ikkje ventar at våre liv skal vera perfekte før han grip inn. I tider med mørke og motgang forlet ikkje Gud oss, når vi gjev våre liv over til Han kan vi erfara trøysta i hans nærver. Ved å bli menneske ville han dela vår veikskap på alle område.

Pave Frans takka så alle helsearbeidere for deira innsats: “ Kjære legar, sjukepleiarar og helsearbeidere. Ved å visa omsorg for dykkar pasientar, særleg dei mest sårbare, vil Herren gje høve til å fornya livet gjennom takksemd, nåde og von.” Paven blei så igjen personleg: “ Kjære vener, gjennom mitt sjukehusopphald så vel som i min rekonvalesens har eg følt “ Guds finger” og erfart Hans kjærlege rørsler.”

På slutten siterar han sin forgjengar pave Benedikt som minna oss om at det sannaste mål på eit menneskeleg samfunn er korleis  vi forheld oss til lidinga. Eit samfunn ut av stand til å akseptera sine lidande medlemmer er eit grusomt og inhumant samfunn!

Pave Johannes Paul 2005

 I dag 2.april er det 20 år sidan pave Johannes Paul  døydde i sin residens i Vatikanet. På Petersplassenn hadde det samla seg  meir enn 60.000 truande i fleira timar for å følgja den døyande paven med sine bøner. Det var i lyden av deira songar og bøner at den 84 år gamle paven byrja på si siste reis. Han ønskte å bli innlagt på sjukehus då helsa til den svekka paven relativt brått vart dårlegare. Han fekk døy i rommet sitt vendt mot Petersplassen omgjeven av sine næraste medarbeidarar. Då meldinga om pavens død når dei truande over heile verda strøymer dei til kyrkjer og kapell for å be om at englane skal føra han til Paradis. Det blir erklært landesorg ein eller fleire dagar i ei rekkje land, ikkje berre tradisjonelt katolske land, men og i land som India, Egypt og Kuba. Johannes Paul hadde i sine 26 år som pave vitja 130 land, inkludert dei skandinaviske, og dei fleste rundt i verda kjente til han. 

Pave Johannes var ein from mann, ein bønas mann, poet og mystiker. For oss i Karmelitt-ordenen var det ekstra gledeleg at vår orden hadde ein spesiell plass i pavens omtanke. Johannes av Korset var utan tvil ein av hans store inspiratorar. Fleire av hans dikt er omsett til norsk, og er inspirerande og trusstyrkane. Ungdommen hadde også ein særskild plass i Johannes Pauls hjarta, han tok initativ til verdsungdomsdagane ( WYD) som seinare har vorte ein fast tradisjon. “ Jeg vil henvende meg til unge mennesker, dere er verdens fremtid, Kirkens håp, dere er mitt håp.” uttalte han.

Med sin polske bakgrunn hadde Johannes Paul sett kommunismens mørke bakside, og har spelte utan tvil ei nøkkelrolle i kommunismens fall i Europa.  Det er det gjort grundig reide for i boka “ The pope who Defeated Communism” av Bernard Lecomte. Fatima i Portugal der Jomfru Maria openberra seg for tre barn i 1917 var eit ekstra viktig pilegrimsmål for pave Johannes Paul, søster Lucia, den einaste attlevande av barna, vart teke imot av paven. Då paven vart utsett for eit attentat på Petersplassen i 1981 opplevde han  å ha vore under Vår Frue av Fatimas vern. I Fatima er såvel kula som traff paven som ein del av Berlinmuren stilt ut som symbol  på hennar forbøn. 

Johannes Paul var klar i sitt forsvar for tradisjonell katolsk etikk, ikkje minst det at livet er ukrenkeleg både det ufødde barnet og den svake og døyande. Familien som ei grunnleggjande brikke i samfunnet var og ei viktig sak for paven. Det er vanskeleg å overvurdera hans posisjon som moralsk vegleiar. Korleis kan ein oppsummera Johannes Pauls bokskap, kanskje med noko han uttalt ved  byrjinga av sitt pontifikat: “ Ikke vær redde! Åpne, åpne dørene for Kristus!”