Attende.
Tett bjørnebærris
stien nesten attgrodd
skarpe torner rispar foten
bjørkeskogen har skote i veret
og dekkar nesten utsynet
mot fjorden stille og haustblank
langt der ute
kransen av holmar
pryda med glattskurte berg
kvilande i skuggen
no når sola står lågt
men slik er det
du kjenner att alt dette
sansane lever
bilete løfta frå djupe lag
eit varleg pust
lyset frå akkurat den kanten
dei kjende luktene
lyden av bekken
som snor seg varleg langs stien
for så å gjera eit brått kast
over berget like under.
Alt er som før
nesten som før
når stien vidar seg ut
ein grasvoll å trø over
eit berg å stryka sorga på.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar