lørdag 1. januar 2011

Om guder og mennesker

Godt nytt år !

"Eg har sagt: De er gudar, søner åt den høgste er de alle. Men som menneske skal de døy, som ein av fyrstane skal de falla." (Salme 82)

"Des Hommes et des Dieux"(Om Guder og Mennesker)


Den franske filmen "Om guder og mennesker" av Xavier Beauvois gjer eit sterkt inntrykk både som eit filmatisk mesterverk og avdi historia i seg sjølv er så engasjerande.Den er basert på ei verkeleg hending.I 1996 blir sju trappist munkar frå klosteret Monastere de Tibhirine i Atlas fjella i Algerie drepne av islamistiske terroristar. Klosteret vart etablert i 1938 og munkane hadde levd i fredeleg sameksistens og i djup respekt for sine muslimske naboar i landsbyen like ved. Dei bidrog både med praktisk og medisinsk hjelp, noko som også kjem fram i filmen på ein fin måte.Situasjonen i Algerie på nittitallet er svært vanskeleg, det er borgarkrigsliknande tilstandar på bakgrunn av aukande islamistisk terrorisme. Munkane opplever å bli truga på livet og blir sett under sterkt press for å dra tilbake til Frankrike. Dei opplever eit svært vanskeleg dilemma, skal dei bli trugne mot sitt kall og bli verande i klosteret og dermed risikera martyrdøden eller skal dei flykta og dermed redda livet men kankje oppleva at dei svik kallet og gjev etter for vondsskapens krefter. Filmen klarer å uttrykkja dette dilemmaet på ein måte som gjer at vi kan ana litt av den indre kampen melom tvil og von som går føre seg i kvar enkelt av munkane og i den felles diskusjonen før dei  avgjer at dei skal bli verande uansett kva som skjer. Trua sigrar over tvilen, vona over vonløysa. Munkane blir drepne av muslimske ekstremistar, men dette er ikkje ein film og konfrontasjon mellom kristendom og islam.Tvertimot gjev munkanes relasjon til lokalbefolkninga eit bilete av fredeleg sameksistens og gjensidig respekt mellom kristne og muslimar. Tankane går då og til ein annan fransk munk,
http://www.ignatiusinsight.com/features2005/vs_cdefoucauld_nov05.asp,                                         Charles de Foucauld som og slo seg ned blant den muslimske lokalbefolkninga i Algerie og der møtte martyrdøden på byrjinga av nitten hundretalet. Både han og trappist munkane frå Tibhirine kan stå som eksempel på at det går an å ha respekt og kjærleik også til dei som har eit anna religiøst syn eller eit anna livssyn utan dermed å gå på akkord med si eiga overtyding.
Je te demand en ce jour
le grace de devenir serviteur
et de donner ma vie ici
en rancon pour la paix
en rancon pour la vie
Jesus attire moi en ta
joie d`amour crucifie.

Fr. Christoph Lebreton

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar