Det er som ein kan høyra bølgene og vinden som riv i segla. Her i Europa Galante og Fabio Biondi sin versjon, men først mine refleksjonar.
”La tempesta
di mare”.
(Antonio Vivaldi: Concerto RV 570 i F
dur)
Salt sjø drypper frå fiolin stengene
bogen som glir i elementas tempo
dette skummande inferno
der himmel og horisont blir viska ut
baugspryd og stagsegl spiddar
dei mørke, skummande uhyra
det knakar lagnadstungt frå stormasta
oboens djupe treklang
føl den revnande fokka
når skipet krenkar
og bølgene skyller dekket reint
klamrar Antonio seg til roret
det raude håret stivt av salt og vind
men blikket fast og speglande
dei spinklare fløytetonane høyrest
i stormens brutale leik i vantet.
Er dette undergongen
eller berre opninga til ein våg
dei aldri hadde høyrt om
inne i den rolegare largo satsen
der vinden løyer, bølgene stilnar
frelsa eller den våte døden
vi skal søkka inn i
djupet mildt omfavnande i F-dur.
http://www.youtube.com/watch?v=v4GUxuCtLes
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar