Grotta der beina til Sunniva og seljumennene vart funne.
Selja
Ikkje
vindkast og uroleg sjø mot Stadt
men
havet krystallklårt og speglande
som
ei flate vi kunne stiga ut på
gje
oss på vandring mot horisonten
og
gå dei i møte dei som kom over Nordsjøen
for
over tusen år sidan
bore
fram av trua og bølgjene
Den
heilage Sunniva og Seljumennene
steig
i land og vart verande
næra
av vona og nåden
himmelen
vida seg ut over dei
og
over stormen, havet og fjella
heilt
til det uskapte ljoset
braut
igjennom og viste veg
for
alle dei som kom etter
over
havet eller langs ulendte stiar
for
å æra skrinet med Sunnivas lekam
det
som bar i fem hundre år
for
så å dekkast med gløymsle
i
fem hundre nye år
berre
ein og annan vandringsmann
kom
her i kuling eller solgylt sommardag
drakk
av kjelda og det var nok
men
så ein dag skulle det uskapte ljoset
på
ny bryta igjennom og visa veg
til
mysteriet så nært så levande
at
vi berre kunne strekkja ut handa
og
verta møtt av gjennombora hender
frå
den andre sida
som
eit forsiktig kjærteikn
som
ein lovnad som ber gjennom natt og einsemd
aldri
åleine den lange vegen heim.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar