Some die young

"Some die young" syng den  unge svensk-iranske artisten Laleh Pourkarim. Hos henne spring teksten ut av personlege erfaringar som det også gjer for alle offera frå Utøya.Dei  fortel om sine vener som fekk ein så tidleg og meiningslaus død. Men det er ikkje alltid slik, av og til går det bra. Dette er ei skildring av akkurat det, det unge mennesket som vender tilbake frå skuggelandet takka vera handlekraft frå dei som stod rundt og eit høgteknologisk helsevesen. Det å venda tilbake til livet frå ein medvitslaus og livstrugande tilstand har eg alltid sett for meg som det å sømje frå djupet og opp mot overflata der solstrålene kan skimtast gjennom vassflata. Brått er ein opp i lufta og ljoset. Men kanskje er det og på same måten om ein ikkje vender tilbake, når ein heller søm den andre vegen inn i eit mykje større og sterkare ljos ?

                                Tilbake.

          Brått utan varsel

             ingen ord ingen teikn

             før handa frå skuggelandet

             greip hardt om livstråden

             og klemte til tida vart kasta

             inn i kaos og uvisse

             grensa mellom her

             og den andre sida  

             skjelvande inntil det brest

             og døra vert lukka for godt

             men andre hender  dukka opp

             noko bar gjennom skuggelandet

             små ljosstreif ovanfrå viste veg

             du kunne løftast oppover

             og så med langsame sømjetak

             frå djupet mot overflata

             langt der opp ventande og solgylt

             inntil vassflata blir broten

             forvirra og gispande    

             men enno ser du ikkje augene rundt deg

             lysande som tusen stjerner.