hinkje inka o meir
hinkje plukka o blomane
på markjene meir"
Frå ei gravskrift fra Sunnmøre, skrive på dialekt over eit lite barn som døydde langt tilbake i tida.
Sigrid Moldestad har funne det fram og sett tone til det.
Tanken på døde småborn dukkar opp, hendingar frå snart tjuefem år tilbake i tida stårt klårt for meg i minnet. Eg finn att små vers eg skreiv ei stund etterpå.
" Avgrunnsdjup morgon
døden utstrakt mellom hendene mine
døden i augene mine
i dei tapande hjerteslaga mot øyrene mine
pressa mot leppene mine
desse tause gisp av død."
Det må ha gjort svært sterkt inntrykk den gongen, men som alle sterke inntrykk både gode og vonde sig det sakte ned i djupet for til slutt å leggja seg til rette på botnen ein stad.
Jenta ville vore vaksen no, det er så lenge siden ho hoppa og plukka blomar på markjene.
Kvifor dukkar så desse bileta opp igjen så lenge etterpå ? Nye inntrykk gjer at gamle minne blir virvla opp frå djupet, også denne gongen er det opplevinga av den meiningslause døden. Det tragiske dødsfallet til kollegaen eg rådførte meg med den gongen og mange gonger både før og etter.
Siste del av diktet frå¨over 20 år tilbake lydde slik:
"Det er ingen dag meir
vi er sentrum i den kosmiske natta
der barnet ber Kristus-ikonet inn i mørkre
i ly for dødens lydlause vengeslag."
Livet , så skjørt og så kort ! Kvar skal vi då gå med all vår sorg, alt vårt mismot ?
Til henne som sjølv erfarte at sonen vart teke frå henne på ein brutal og meingslaus måte, men som fekk meininga tilbake då sonen vann over mørkre og døden tre dagar seinare.
Our Lady of Mount Carmel, Aylesford.
Bøn for Minnedagen for Den salige Jomfru Maria av Karmelberget:
"Herre, la den salige Jomfru Marias forbønn bli oss til hjelp på vår livsvei, så vi under hennes
vern når fram til den klippe som er Kristus.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar