Ascension
Førti dagar
Ikkje berre som faste
men no det som veks inn i
lauvfylt og solgylla mai
nokon går saman med dei to
det lir mot kveld
og dei set seg til bords saman
eit mildt ljos omsluttar alle
dei ser mot skya
som skal løyna og løfta opp
dette som likevel
ikkje tek slutt
men er forsonande
tidlaust uavkorta.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar