Poetica: Elden

 Elden

Det brenn godt no

ein klår og jamn flamme

du greip etter kvister og røter

og hadde ikkje trudd

at det fatna så lett

på blaut og regntung skogbotn

så sit du med blikket kvilande

i elden og skumringa

dagsljoset svinn umerkeleg

og natta tek over  like umerkeleg

når du reiser deg for å gå vidare

synest mørkret endelaust

og berre dei første metrane

av dyretråkket du føl er opplyst

i skinet frå bålet

likevel legg du i veg utan teikn og lykt

berre leia av det brennande hjarta

til lysskjeret bryt i aust

inn i dagens uavgrensa klårsyn

lovnaden gjeve for lenge sidan.