A wind in the house of islam

Muslimske asylsøkjarar som har konvertert til kristendomen og påropt seg fare for forfølgjing ved retur til heimlandet, har til dels blitt møtt med skepsis frå norske styresmakter si side. Finst det i det heile reelle konvertittar frå islam, eller er dette bare strategiske trekk for å oppnå noko anna. Mange har nok den oppfatninga, ikkje minst på bakgrunn av at kristne misjonsframstøyt i den muslimske verda stort sette har vore mislukka. Historisk sett har islam ekspandert på kostnad av kristendomen, rett nok med viktige unntak slik som den iberiske halvøya. Å gå motsatt veg har medførte i beste fall og bli utstøytt av familien, i verste fall å bli steina til døde etter å ha blitt skulda for blasfemi. Det ser vi til dømes i dagens Pakistan.
Frå nyare tid har vi dokumentasjon både frå 1800 og 1900 talet på at større grupper muslimar har konvertert til kristendomen. Det skjedde  i Indonesia og i Algerie på 1800 talet, og på 1980-90 talet både i det prestestyrte Iran og mellom berberar i Algerie. Erkebiskop og kardinal Charles M. Lavigerie (1825-92) såg det som sitt kall å driva misjon blant muslimar i Nord-Afrika, dessutan arbeidde han  for å avskaffa slaveriet. Begge deler gav konkrete resultat særleg mellom berberane i Sahara.
I moderne tid har det versert  rykter og anekdoter om muslimar som  har blitt kristne eller kanskje meir korrekt Jesus- truande, og trass i den fare det inneber har danna menigheiter. Den amerikanske teologen David Garrison sette seg føre å gå nærmare inn på dette, og kartleggja kva som er fakta og kva som er myter. Han intervjua meir enn 1000 personar i 14 land og 33 folkegrupper. Resultatet vart presentert i boka " A Wind in the house of Islam". Han blir svært overraska over det han finn, kanskje så mykje som mellom 2 og 6 millionar muslimar har kome til tru på Jesus . Han hevdar at dette er unikt i historisk samanheng. " I antall vi aldri har sett før, kommer muslimer til Jesus Kristus" skriv Garrison. Dette gjeld  over heile den muslimske verda.
Det er klart at det er mykje usikkert knytta til ei slik undersøkjing sjølv om dei intervjua er garantert absolutt anonymitet. Mange vil nok og lik Utlendingsdirektoratet i Norge stilla seg spørsmål om alle desse  er  "ekte kristne". Til det svarar Garrison at alle som er med i undersøkjinga  er blitt døypt med ei kristen dåpshandling. Dåp er eit svært sterkt uttrykk for at dette er ei reell omvending etter både kristen og muslimsk oppfatning. Å bli døypt inneber å dø frå eit gammalt liv og oppstå til eit nytt liv.

Kvifor er ikkje dette betre kjent og kvifor skjer det i vår tid ? Det første har vel si naturlege forklaring i den faren ein utset både seg sjølv og sin familie for dersom ein vedkjenner seg ei kristen tru i den muslimske verda. Dette må nødvendigvis skje i det stille. Mange av dei intervjua har blitt truande  ved å lesa Bibelen på eiga hand, mange fortel og om møte med Kristus gjennom draumar og  visjonar. I mange muslimske land har det og inntil nyleg vore kristne minoritetar som heilt frå dei første hundreåra etter Kristus har halde vitnesbyrdet levande. Kanhende har deira bøner og martyrium ikkje vore forgjeves ?    
                                                                                                                                                             Kanskje er det slik at mange muslimar ikkje lenger finn det dei søkjer i Koranen, og som dessutan reagerar på den brutaliseringa av religionen som islamistane fører med seg ? I møtet med personen Jesus Kristus får dei ein heilt annan bodskap.
Dersom vi verkeleg trur på Den heilage Ande som ei kraft som kan gje menneska tru og nytt liv, burde det ikkje vera så overraskande at Anden også verkar i den muslimske verda !

                                Koptisk kyrkje i Egypt.