Dorothy Day er det kanskje ikkje så mange som kjenner til, men på 1900 talet var ho utan tvil ein av dei mest kjente katolikkar i USA. Ho vart fødd i New York i 1897, familien var episkopale men ikkje spesielt religiøst interesserte.Ho vart tidleg politisk engasjert på venstresida, ein engasjement ho beheldt livet ut. Ho var fredsaktivist og pasifist også under verdskrigen, ho var oppteken av rettferd for dei fattige og undertrykte. Engasjementet var ikkje berre ord i hennar virke som journalist, men og aksjonar med sivil ulydnad som førte til fleire kortare fengselsopphald. Saman med Peter Maurin grunnla ho Catholic Worker- rørsla, ein pasifistisk organisasjon som med ikkje valdeleg middel arbeidde for fred og sosial rettferd.
Som ung levde ho eit turbulent og uryddig liv, men var nok frå tidleg alder religiøst søkjande. Som ung budde ho hos ein katolsk familie som tok henne med til messe, men ikkje tok initativ utover det. Pardoksalt nok var det ein kommunistisk ven som gav henne ein rosenkrans, og inspirerte henne til å be sjølv om ho ikkje heilt visste korleis. Dottera Tamars fødsel i 1926 vart eit vendepunkt for Dorothy, ho opplevde ei store glede og takksemd over livet, og valgte å få dattera døypt. Året etter vart ho også sjølv ein del av Kyrkjas fulle fellesskap. Dorothy innsåg at Kyrkja er Kristi mystiske lekam i denne verda, og sånn sett ei kjelde til hennar største og djupaste glede. Men ho såg og klart at Kyrkja har ei menneskeleg side, ho består av syndarar som stadig vekk kjem til kort. Etter kort tid byrja ho å skriva i katolske publikasjonar og ho grunnla tidsskriftet The Catholic Worker. Ho har skildra sin veg til Kyrkja i boka The long loneliness.
Dorothy Day levde sitt sterke engasjement livet ut, men som ofte er tilfelletdei mest aktive i det ytre har ofte eit tilsvarande rikt indre liv. « Uten bønn kunne vi ikke fortsatt.Bønn er like viktig for sjelen som pusten er for kroppen» skriv ho i 1969. Frå 1972 er dette sitatet:« Skriften på den ene siden og eukaristien , Ordet som ble kjød, på den annen bærer i seg en kraft som ingen jordisk makt kan stå imot.»
« Ikke kall meg helgen» skal Dorothy Day ha sagt. Dei som kjente henne var ikkje i tvil om at ho var ein helgen, ikkje eit sukkersøtt glansbillede av ein helgen, men eit syndig menneske av kjøtt og blod som klarer å vera lydig og bli eit vitnesbyrd for verda om den krossfesta og oppstandne Kristus. Dorothy var ein samansett person med sterke men og svake sider, men det er ikkje tvil om at ho var ei from kvinne som verkeleg tok Kristi ord på alvor:« Det de har gjort for ein av mine minste har de gjort for meg.» I år 2000 opna pave Johannes Paul ein saligkåringsprosess for Dorothy Day og ho fekk tittelen Guds tjenerinne.
Biografi om Dorothy Day på St. Olav forlag 2018.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar