Sangen om Bernadette

 Eg les om igjen “Sangen om Bernadette” av den østerriske forfattaren Franz Werfel(1890- 1945). Boka om Bernadette Soubirous som Jomfru Maria viste seg for i 1858 gjorde eit sterkt inntrykk då eg las henne for første gong for over førti år sidan. Historia om Bernadette kjenner eg godt og boka gjer framleis inntrykk, romanforma gjer at ein kjem så nær innpå desse hendingane i ein liten provinsby i Frankrike som skulle få så stor innverknad på ettertida. Då får det heller vera med den noko gammalmodige omsetjinga frå 1947! Kvifor skreiv Franz Werfel denne boka som er så katolsk i innhaldet, sjølv var han av jødisk opphav? Rett nok skal han ha karakterisert seg sjølv som “katolikk med jødisk hjerne”! Franz Werfel var fødd i Praha, men budde det meste av livet i Wien før han like før krigen flykta til USA der han døydde i 1945.Han utgav fleire diktsamlingar, men er best kjent som romanforfattar. Hans mest kjente verk er “ Dei førti dagane på Musa Dagh” som handlar om armenaranes fridomskamp, og verka til å setja fokus på Tyrkias brutale folkemord i 1915! I 1938 måtte han sjølv flykta frå det som etterkvart vart nazistanes folkemord på europeiske jødar. Han kom seg etterkvart over Atlanterhavet og i tryggleik i Los Angeles der han skreiv “ Sangen om Bernadette “ som kom ut i 1941. Bakgrunnen for dette bokprosjektet finn vi i Franz Werfel flukt frå nazismen, i juni 1940 var han i Sør-Frankrike, og måtte flykta vidare. Det var då han vart teke i mot og fekk hjelp i Lourdes der han og  kona ( Alma, enka etter Gustav Mahler) oppheldt seg i fleire veker.

Han skriv om dette:” Det var en tid full av angst. Men for meg ble det også en betydningsfull tid, for jeg lærte å kjenne den vidunderlige historien om piken Bernadette Soubirous og om de mirakuløse helbredelsene i Lourdes. En dag avla jeg i min store nød et løfte. Skulle jeg bli ført ut av denne fortvilte stilling og nå Amerikas reddende kyst, da - sverget jeg - ville jeg , som det første jeg gjorde, før alt annet arbeid, synge sangen om Bernadette så godt som jeg kunne.”

Han heldt sitt løfte og resultatet er denne romanen som trass i at det er fiksjonen nokså korrekt føl hendingane Lourdes  frå Jomfru Maria viste seg første gong for Bernadette 11. februar 1858 fram til ho vart kanonisert 8.desember 1933 av pave Pius XI. I dette siste kapittelet er det skildringa av “ barnet Bouhouhorts”  som vart ein av dei første som på mirakuløst vist vart lækt som lite barn i Lourdes, som grip sterkast.. No er han ein gammal mann, og har får sitt livs oppleving i dene høgtidelege sermonien i Roma. Han er den einaste tilstades som har møtt Bernadette i levande live.

Lourdes er i dag eit av verdas viktigaste pilegrimsmål. Mange sjuk og lidande kjem i von om å bli friske. Mange hevdar å ha blitt friske eller iallfall betre, men bare 67 tilfelle er formelt godkjent som mirakel av Kyrkja. Men kanskje er det slik Franz Werfel  let ein av personane i boka uttrykkja: “ Og enda meget oftere enn sykdommen blir fortvilelsen helbredet."

,