Thérèse av Lisieux og Notre-Dame des Victoires

Det er 4. november 1887, den snart femtenårige Therese Martin  er på pilegrimsreise til Roma saman med faren Louise og søstera Celine. 20. november under audiensen hos pave Leo XIII skal den frimodige Therese falla på kne for paven og be han om lov til tre inn i karmel. Dei har reist frå heimbyen Lisieux tidleg om morgonen, og kom til hovudstaden på formiddagen. Louise Martin har budd i Paris før  då han utdanna seg til urmaker og her er mykje han gjerne vil visa døtrene. Ein av dei viktigaste måla for dagens vandring gjennom byen er kyrkja Notre-Dame des Victoires som han kjenner godt frå før, og som han har opplevde som " eit lite paradis på jorda."  Therese blir like oppglødd som faren:

" Vi ankom Paris på formiddagen og begynte straks å ta byen i øyensyn. Stakkars pappa ble svært sliten av stadig å lete frem nye ting han kunne glede oss med, og snart hadde vi sett alle hovedstadens severdigheter. Jeg for min del , fant kun en eneste som virkelig gjorde dypt inntrykk, og det var Notre-Dame des Victoires. Å! Det jeg følte der  ved den hellig Jomfrus føtter kan ikke beskrives....."

Så assosierar ho til det som hende pinsedag fire år tidlegare: " Jomfru Maria lot meg føle at det virkelig var hun som hadde smilt til meg og helbredet meg. Jeg forstod at hun våket over meg og at jeg var hennes barn, og også at jeg fra nå av skulle kalle henne mamma, siden dette for meg uttrykte enda mer omsorgsfullhet enn "mor".....

Då Therese låg alvorleg sjuk i mai 1883  var faren som rimeleg kan vera svært uroa for henne, og han vender seg til Notre-Dame des Victoires. " En dag så jeg pappa komme inn i Maries rom der jeg lå og sov. Han gav henne flere gullmynter, og med et meget bedrøvet uttrykk i ansiktet bad han henne skrive til Paris og be dem lese en messe i Notre-Dame des Victoires for at Vår Frue skulle helbrede hans stakkars lille pike."  Therese opplever eit syn av den smilande Maria, og ho kviknar til igjen.

"Dette under var det Vår Frue i Notre-Dame des Victoires  som virket"

"Il fallait un miracle et ce fut Notre-Dame des Victoires qui le fit."

Når ein kjem inn i Notre-Dame des Victoires  finn ein alteret der Therese, Celine og faren ba  denne novemberdagen framme til høgre. Her brenn det alltid mange lys. Til venstre for inngangen finn vi eit alter for Therese og eit for hennar no helligkåra foreldre Louise og Zelie Martin. Therese viser si takksemd, og det er det også 37.000 andre som har gjort.

Dei små lysa blafrar lett under alle desse tavlene med ein bodskap: MERCI -TAKK !

"...un petit paradis terrestre" ( eit lite jordisk paradis) 

St. Louise Martin (1823-94)