Missa

Dei latinske messetekstane har vorte tonesatt mange gonger opp igjennom historia, men ikkje så mange har lik  lyrikaren  Knut Ødegård nytta dei som leietråd gjennom ei heil diktsamling. Diktsamlinga " Missa" som kom for 15 år sidan har seks kapittel, Salutatio, Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus og Agnus Dei. Dikta er dels personlege, dels allmenne . Dei handlar om dei mørkare og sorgfulle sidene ved tilværet, ei sjuk dotter, ei dement mor, farens død og gravferd, men her finn vi og  det nære og dagligdagse. Alt dette blir omslutta av messas heilage tekstar og løfta fram mot fred og forsoning. For er ikkje evangeliet i sin kjerne ein song om Guds kjærleik til  jorda og alle som lever der, det vonde og det gode, lys og mørkre, liv og død ?
Messa fyller denne songen med bokstavar og tonar gjennom orda og  tekstane , gjennom dei heilage handlingane, sakramenta.
Her slutten og byrjinga på Agnus Dei delen av diktsamlinga:

"Agnus Dei, qui tollis peccata mundi,
miserere nobis.
Ja, miserere kling dei heilage messeorda gjennom skallen min
her eg står ved grava til far i bakkehellinga over ein mjølkekvit vestlandsfjord.
Det er seinhaust og tåke, men tid
for sauesanking i gamle dagar, far,

i dei ville Øygardsfjella. Det snødde i fjella i natt. Snart
dreg vinteren seg ned hit, mot fjorden.
Ei svak lukt av diesel
driv opp mot kyrkjegarden i kveldsmyrkret.
Du fekk ein skikkeleg gravstein, far, granitt
grovt tilhogd som du sjølv.
Eg legg røsslyng på grava di. Kjertlane mine kan framleis
framkalla smaken av lynghonning frå bikubene
dine. Og brått ser eg deg, i dine kvite birøktarklede
med ein sverm i lufta, lysande
kring hovudet ditt i kveldssola: Det må ha vore i august,
då sola stod i Løvens teikn på himmelkrinsen
over Molde by.
Agnus Dei, qui tollis peccata mundi,
miserere nobis. Det er sauebjeller i dei orda, far,
og haust. Røsslyng og lam. Honning.
Og mjølk. Du skjønar ikkje orda, og eg
skjønar ikkje gudsspråket som ringlar og kling i meg.
Så skjønar vi like lite, du som sym gjennom molda
under torva her, snart berre kranium og beingrind no, og eg
som står i hausttåka her oppe og framleis ventar på å symja med deg
gjennom jorda og fram mot ei veldig oppstode
der kroppane våre er avkledde all lidderleg lyst og avvaska
løgner og svik."

"Agnus Dei, qui tollis peccata mundi,
miserere nobis.Agnus Dei, qui tollis
peccata mundi, miserere nobis. Agnus Dei,
qui tollis peccata mundi,
dona nobis pacem. Ding dong, ved di
grav, far. Ding
dong
og Lammets fred åt oss alle.
Lammest fred.
Og over oske og røyk, glassplintrar, forvridde
andlet i speglane pacem pacem."