Og
…..og
augustmorgon skodde og tynt yr tunge steg i vasstung myr
der
spindelvev tyngd ned av vassperler som ville glitra i solstrålene
ein
annan morgon der ein bøyer seg over bæra varleg og ber dei med seg
som ein alltid har gjort og trudde at dette var nytt likevel og
ljoset vart tynnare og
smalare
ein strekte armen ut som eit teikn lyttande til lydane av levande
vatn
og fuglevenger som tøyer dagen attom dette ei svak susing ein
kunne
kjenna det som yret mot huda enno varm av sommartimar og gå
slik
attende berande på lukter og tankar iforventning meir til det som
har
vore
her og gjentek seg alltid enn det som skal koma og vera som noko nytt
innimellom
alt det andre ein dreg på som no ikke er her men berre
som
gjenlyden mellom desse løynde berga vaktande over myr og lynghei
og
bekken som vitnemål talar varleg og skarpt inntil roen i glinsande
vasskorpe
over djup som lyttar og dreg skimtar som i matte speglar trøtte
av
altfor mange andlet og tida som no berre er eit svakt rop som kan
rørast
med fingrane plukkast lik eit moge bær berast heim rørast ut med
sukker
over svak varme og settast lokk på gøymd i kjellaren slik knuste
bær
og knuste augneblinkar blir blanda sett bort og ein dag opna smakast
på
du kjenner denne ømme smaken av augustmorgon yr og armar som
strekkjer
seg
utover og det er ingen skilnad lengre det gjentek seg varleg og………..
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar