När natten faller på

Den vesle boka "Den indre bønnens vei" av Wilfrid Stinissen kom i 1976 i nor

sk omsetjing på St. Olav forlag. Det var ei kort innføring i  indre bøn i karmelittiske  tradisjon basert på skriftene til Teresa av Avila og Johannes av Korset. Boka kom i ny og utvida utgåve i 2011 med tittelen "När natten faller på. Den indre bönens väg".  Dette er ein fin første innføring i emnet før ein gjev seg i kast med meir omfattande og mindre tilgjengeleg skrifter.

I kapittelet om "Sansenenes natt" skriv han om at det dannar seg  eit indre tomrom  i oss som ikkje kan fyllast av ytre ting. Vi strittar kanskje i mot,og som for Jakob kan kampen med Gud vara lenge. Men slik som Jakob vart halt blir også det mennesket som ein gong har vore i kontakt med Gud stempla for livet. Broder Wilfrid skriv: " Man kan bli utro, være borte fra Gud i flere år, man kan oppgi bønnen, kanskje til og med bryte med troen. Likevel blir det alltid noe igjen av den første berøring med Gud: en bebreidelse, et samvittighetsnag, en uro, en fullstendig manglende vilje til å finne fred."                                                                                                                                                  Vidare siterar han forfattaren Julien Green som i dagboka si for 18.mai 1959 skriv: I dag har den tanken slått meg at et ubesvart kall alltid forfølger et menneske, uansett hvordan det prøver å unnslippe det. Gud har jo kalt og han slutter ikke å kalle. Man lytter ikke til ham, men hans stemme forfølger en. Det gjør ens liv merkelig og fører til at ens skritt iblant er haltende, som om man på en eller annen måte var blitt stemplet".

                                                              Vegen innover