Det vi tala om

No skil vi ikke lenger

mellom det vi ein gong tala om

og det som var

ein uforløyst løyndom

like attmed oss,

det følgde oss tett

like i hælane vår

av og til ein skugge i skogbrynet

fort borte

ein annan dag

einslege fotefar i mosen

der vi gjekk like etter

oftast berre ei uklar kjensle

av noko som er

snudde vi oss

lydde det som

ei fin risling av vatn

eller kram snø like etter nyttår

Ordet som er

sjølv om røystene teier.

Frodes blogg