Koden løyst
Handa som vender kalenderbladet
seint i februar under tung våt snø
det er inngong til fastetida
og verda er nesten utan ord
tida har vendt seg bort
med samanbeten munn
fast bestemt på å la alle utrop
og alle fraser få kvila
og bak det heile har vi tolmod
ein stad langs stien ligg det teikn
på den grå vasstrukne marka
mellom trestammene blir det kviskra kodar
er vi heldige får vi auge på eit ord
halvvegs løynd i det våte lauvet
det kan plukkast opp og tørkast reint
kanskje byrjar det å skina
medan vi ventar på kjærteikna
koden løyst teikna dechiffrerte.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar